Nadat Nina Middag (54) vocht bij haar tepel ontdekte, werd al snel de diagnose uitgezaaide borstkanker gesteld. Dat kwam als een donderslag bij heldere hemel. Ze probeert haar dagen nu zo fijn mogelijk in te vullen. “Ik ben realistisch, maar ook optimistisch.”
Acht jaar geleden werd Nina door de huisarts doorverwezen naar het Centrum voor mammacare in MST Oldenzaal, de poli voor mensen met borstkanker. “De afspraak was op 31 oktober 2011. Die datum staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Toen kreeg ik namelijk te horen dat ik borstkanker had. En binnen twee weken kwam daar nog een mokerslag achteraan; het had zich al uitgezaaid naar de lever.”
Veel vragen
De diagnose viel Nina en haar man Roelof zwaar. “Ik had helemaal geen klachten en voelde me niet ziek, en ‘ineens’ had ik borstkanker. Terwijl ik nog met veel plezier als ziekenverzorgende werkte. Er kwamen allerlei vragen in me op. Kan ik nog wel werken? Wat kunnen ze voor me doen? En hoe lang heb ik nog?”
Bijwerkingen
Nina heeft allerlei behandelingen en onderzoeken ondergaan; chemotherapie, hormonale therapie, CT-scans en bijna twintig bestralingen van de borst. “Nu ben ik alweer een paar jaar bezig met chemokuren in combinatie met immunotherapie”, vertelt Nina. Immunotherapie is een behandeling waarbij het natuurlijke afweerweersysteem van het lichaam versterkt wordt om kanker te bestrijden. “Gelukkig ben ik nooit misselijk geworden van de chemotherapie, maar ik heb wel last van bijwerkingen, zoals vermoeidheid, slaapproblemen en pijnlijke spieren en gewrichten.”
Met de verpleegkundigen van de dagbehandeling heb ik een bijzondere band; ze zijn lief, meelevend en bieden altijd een luisterend oor
Bijzondere band
MST is een bijzondere plek voor Nina. “Ik ben bijna een vaste klant. Veel mensen in het ziekenhuis kennen mij en Roelof. Niet alleen de artsen en verpleegkundigen, maar ook de secretaresses zijn allemaal zo betrokken. Vooral met de verpleegkundigen van de dagbehandeling heb ik een bijzondere band; ze zijn lief, meelevend en bieden altijd een luisterend oor. En ook mijn internist-oncologen Legdeur en Pleunis staan altijd voor me klaar. Ik voel me hier een mens, niet een patiënt”. Nina woont op steenworp afstand van MST. “Dat was een bewuste keuze”, vertelt Nina. “We gaan zo vaak naar het ziekenhuis dat het prettig is om daar dichtbij te wonen.”
Niet vergeten te genieten
Ook al heeft Nina uitgezaaide borstkanker, ze probeert daar niet elk moment van de dag aan te denken. “Ik kan helaas niet meer werken en dat mis ik erg, vooral het contact met collega’s dat weg is gevallen. Maar ik probeer nu op andere manieren mijn dagen in te vullen. Ik ga bijvoorbeeld op ziekenbezoek bij mensen uit onze kerk en doe leuke dingen met vriendinnen. En ik probeer niet elke dag aan mijn ziekte te denken, want dan vergeet je te genieten van het leven. Roelof en ik weten dat we niet samen oud zullen worden, maar ik hoop nog wat extra tijd te krijgen. Samen lachen we veel, we proberen te genieten, en dat houdt me op de been.”
Video: Nina vertelt
Lees meer patiëntverhalen
