Patiënt aan het woord: Jolijn Braam
Jolijn Braam heeft een aangeboren hartafwijking en wordt hiervoor behandeld in MST. Door een paar tegenslagen moest ze langer in het ziekenhuis blijven dan verwacht. Hierdoor heeft ze meerdere afdelingen en mensen gezien en gesproken. Ze is vooral blij met de geruststelling dat er goed op haar wordt gelet en dat specialisten en verpleegkundigen echt de tijd voor haar nemen.
Jolijn vertelt
Lees meer patiëntverhalen
Suzanne (38) heeft bewust gekozen voor het voortraject voor palliatieve zorg. Nadat ze in december het goede nieuws kreeg dat ze was schoon verklaard van borstkanker, bleek drie maanden later dat de kanker terug was.
Ilona ging begin januari voor een kleine ingreep naar de tandarts. Na de behandeling had ze een pijnlijke plek op haar tong. Toen de plek niet verdween werd ze doorverwezen naar de kaakchirurg. Daar kreeg ze de ingrijpende diagnose tongkanker. “Ik was heel bang dat ik niet meer zou kunnen praten.”
Leo Eppink was pas 44 toen hij de diagnose keelkanker kreeg. Zijn strottenhoofd moest tijdens een operatie verwijderd worden. Sindsdien ademt hij niet meer door zijn neus en mond, maar door een stoma op zijn keel. Maar bij de pakken neer zitten doet hij niet. “Wandelen, paardrijden of op pad met de camper, er is nog zoveel om van te genieten.”
Bo is 28 wanneer bij haar acute leukemie wordt geconstateerd. Deze diagnose kwam voor haar als totale schok. "Je denkt niet meteen aan iets ernstigs," zegt Bo. Nu, midden in haar strijd, blijft ze positief: "Mijn toekomst heb ik altijd gezien met een gezond en gelukkig leven, en die visie hou ik nog steeds vast."
"Een constante strijd tussen hoop en vrees." Mathilde lag bijna drie weken op de IC in MST, een spannende tijd. Niet alleen voor haar, maar misschien nog meer voor haar man en kinderen.
Elyse (26) is 25 weken zwanger als haar verteld wordt dat ze een hersentumor heeft. Bijna een jaar later is haar dochter Lynn het lichtpuntje in haar strijd. “Mijn toekomst heb ik altijd voor mij gezien met kinderen, samenwonen en gelukkig zijn. En die visie blijf ik nog steeds houden.”
Door een nierziekte komt Eddy op een jarenlange transplantatielijst. Zijn beste vriend Remco schenkt hem zijn nier. “Zonder hem had ik hier nu niet gezeten.” (MET VIDEO)
Hij hield het eerder nog liever voor zichzelf, maar inmiddels is Robert open over het feit dat hij hiv heeft. “Mensen reageren er veel beter op dan toen, en ik krijg nu injecties in plaats van een dagelijkse pil.”
Gerrit werd tijdens zijn wandeling aangereden door een auto met hoge snelheid. Hij heeft een revalidatietraject achter de rug en vertelt nu hoe het met hem gaat.