Collega verpleegkundige Wilma Koops schrijft elke 14 dagen een blog op www.mst.nl. Hieronder de vierde editie.
Als je menigeen vraagt wat hun toekomstdroom is, is vaak het antwoord: “Oud worden”. Tien jaar terug was het ook mijn antwoord. Wie wil er niet lang leven en alles uit het leven halen? Inmiddels ben ik teruggekomen van mijn antwoord en staat oud worden niet meer op mijn bucketlist. Ook vandaag ben ik getuige geweest van de pijnlijke kant van oud worden. Met kippenvel heb ik aan de zijlijn gestaan van een lijdensweg.
Ze is bijna 100 jaar, wonend in een aanleunwoning en grotendeels zelfredzaam. Totdat ze viel twee dagen terug en in het ziekenhuis terecht kwam. Een gebroken heup de diagnose, een vrouw met ontzettend veel pijn mijn aanblik. Nog volledig bij de tijd was het haar besluit om niet meer geopereerd te willen worden. Het leven is klaar. Ze heeft genoten van prachtige jaren, maar de laatste jaren was ze al niet meer zo gelukkig als ze ooit geweest is. Iedereen om haar heen is haar ontvallen. Het leven werd steeds eenzamer en nu wil ze er een punt achter zetten. Het is mooi geweest. Althans dat vindt zij…
En wat wij, mensen in de zorg, vinden doet er niet echt toe. Ik voel mee met wat zij voelt, haar uitspraak: “Ik wil deze ondraaglijke pijn niet meer voelen” ging bij mij door merg en been. Kippenvel en een brok in mijn keel, want wat is het leven bikkelhard. Dat ze dit nog moet meemaken op haar leeftijd. Waarom mag het dan niet gewoon afgelopen zijn? Het leven stopt alleen niet zomaar. Haar hart klopt nog wel even, heeft laten zien sterk te zijn geweest de afgelopen tientallen jaren. Morfine haalt de scherpe randjes eraf, maar bewegen haalt de pijn in alle hevigheid terug. Ik sta machteloos toe te kijken met mijn rug tegen de muur. Dit is het oud worden wat je niemand gunt. De verpleegkundige in mij huilt en gunt haar een waardig einde. De persoon in mij schreeuwt om hulp, maar ik heb geen enkele optie om haar te helpen. Comfortabel is het toverwoord gekoppeld aan morfine, iets meer van het één houdt vaak iets meer van het andere in, maar ook dat stopt haar lijdensweg niet. Alle witte jassen van vandaag waren het onderling eens: Op deze manier oud worden is niet wat je wil.
Leef nu en vier het leven!