Het moment dat… Iemand met een steen door zijn oog binnenkomt, dan begint de adrenaline te stromen.
Wij zijn op missie altijd de eerste traumaopvang. Als de eerste berichten over gewonden binnenkomen, weet je nooit wat er komt, hoeveel gewonden het zijn en hoe heftig hun letsel is. De mensen die bij ons binnenkomen, staan in de frontlinie. Die rijden bijvoorbeeld op een bom, soms komen er per helikopter vier gewonden tegelijkertijd binnen.
Het kan zijn dat ze schedelbreuken hebben, neurologische trauma’s of dat hun ledematen eraf zijn. Toen de persoon met de steen door zijn hoofd binnenkwam, hebben we gebeld met een neurochirurg in MST, om te overleggen wat hij zou doen.
Als anesthesioloog ben ik er voor de vitale functies: ademhaling, bloedcirculatie en bewustzijn. We zorgen ervoor dat de patiënt stabiel wordt voordat hij naar de chirurg gaat.
In Afghanistan krijg je veel te maken met ‘blast’, dat zijn ernstige verwondingen door drukgolven, meestal veroorzaakt door explosies. In Nederland heb je dat bij vuurwerkbommen. Wij zijn daarin getraind en die expertise neem ik weer mee naar MST. Hetzelfde geldt voor triage, dat is het beoordelen van slachtoffers zoals bij grote ongevallen, rampen en pandemieën, in verschillende categorieën verdeeld naar de ernst van de verwondingen. Daar zijn we ook in getraind, daarom maakte ik in de coronatijd ook deel uit van het triageteam dat zich voorbereidde op een eventuele code zwart.
Gerard werkt sinds 2015 als anesthesioloog in MST. In 2017 is hij ook bij Defensie aan de slag gegaan. Sindsdien is hij drie keer op missie naar Afghanistan geweest.
Verhalenreeks
Dit verhaal is onderdeel van een reeks waarin we ervaringen delen van MST’ers die werken voor het Ministerie van Defensie.