“Mensen onderschatten herstel na een IC-opname”
De impact van corona | Interview met IC-nazorgpoli medewerker
Terug van de Intensive Care, en dan? Al ruim tien jaar vangt de nazorgpoli-IC deze mensen op en helpt hen terug te keren naar het alledaagse leven. “Als je een aantal weken op de IC ligt, moet je rekening houden met een hersteltijd van minimaal een jaar,” vertelt verpleegkundige Eline Janssen, “dat heeft veel impact.” Tijdens de pandemie is er veel veranderd, ook voor deze poli. Nazorg voor coronapatiënten is hoognodig: “We zien niet alleen mensen met fysieke klachten; de mentale klap van een opname is ook groot.”
Vanuit IC na nazorg
“We komen altijd bij op de verpleegafdeling bij de patiënt als hij vijf dagen of langer op de Intensive Care gelegen heeft,” begint Eline. “Vervolgens belt een nazorgverpleegkundige met de patiënt twee maanden na de opname om te vragen hoe het gaat. Gaat het niet of is er aanleiding tot nazorg, dan nodigen we de patiënt uit op de poli. Voorafgaand aan dit gesprek vult de patiënt een vragenlijst in die ingaat op de problematiek. Zo kunnen we van tevoren in kaart brengen waar de soms letterlijke pijnpunten zitten. “Sinds corona bieden we nazorg die specifiek op dit virus focust. De samenwerking met de revalidatiepoli is gedurende de pandemie heel nauw geworden. Omdat we bij corona zien dat dit zowel mentaal als fysiek veel vraagt van de patiënt, is deze samenwerking essentieel.”
Spreekuur revalidatiepoli & nazorgpoli
“We bieden de patiënt de mogelijkheid op het spreekuur te komen met een medewerker van de IC nazorgpoli en van Revalidatie. Het voordeel is dat we direct stappen kunnen zetten en de patiënt rechtstreeks door kunnen verwijzen: de Revalidatiepoli kijkt naar de fysieke en cognitieve gesteldheid van iemand en kan aan de hand daarvan een patiënt doorverwijzen naar de juiste specialist. Wij kijken of een patiënt baat heeft bij andere zorg zoals bijvoorbeeld een diëtist of een psycholoog.” Daarnaast is het mogelijk dat we de patiënt direct doorverwijzen naar revalidatiekliniek Roessingh. “Dit spreekuur was al een lang gekoesterde wens. Door de pandemie is dit in een stroomversnelling gekomen. Na corona behouden we deze samenwerking: er zijn meer ziektebeelden waar dit spreekuur zich goed voor leent. Zo kunnen we patiënten effectiever en sneller helpen!”
Klachten van ex-IC patiënten
“We zien dat het herstel van corona fysiek veel van mensen vergt. Opvallend genoeg kampen mensen niet vaak met benauwdheid, maar is vooral conditieverlies en verlies van spierkracht een groot probleem.” De lijst met klachten is lang: vermoeidheid, een droge hoest, maar ook haaruitval. “Ex-patiënten bellen ons soms huilend op omdat ze zo ontzettend veel haar verliezen,” voegt Eline hieraan toe.
Naast fysieke klachten, is het mentale aspect een probleem. “Sommige patiënten herinneren zich helemaal niets meer. Vanuit daar komen ze met vragen bij ons om te achterhalen wat er precies gebeurd is op de IC. Daarnaast speelt angst vaak een grote rol: mensen die aan de beademing liggen, liggen soms gefixeerd met hun handen om te voorkomen dat ze per ongeluk de beademingsbuis eruit trekken. Dit kan heel beangstigend zijn wanneer een patiënt wakker wordt en niet begrijpt wat er gebeurt. Veelal hebben mensen tijdens hun IC-opname last van delier. Dit kan de angstklachten versterken.” De nazorgpoli zorgt dat een patiënt de juiste hulp krijgt en wordt doorverwezen naar de juiste specialist. “We begeleiden niet alleen patiënten: we nemen ook contact op met familieleden. Een IC-opname van een naaste kan traumatisch zijn. We bieden ook hen mogelijkheden om hun ervaring een plek te geven.”
Dankbaar werk
Het is een zware en belangrijke taak die de medewerkers van de nazorgpoli vervullen. “We zien dat patiënten die in de eerste coronagolf bij ons kwamen, terugkwamen om ons te bedanken. Ze hebben van alles voor ons meegenomen: bloemen, Bossche bollen, worstenbroodjes, noem het maar op! Daarnaast hebben we veel vragen gekregen van patiënten die graag wilden begrijpen wat er was gebeurd: hun ic-opname was voor hen een zwart gat. We adviseren daarom vaak aan familie om een dagboek bij te houden en als het kan, foto’s te maken. Zo kan de patiënt teruglezen wat er is gebeurd.” Eline voegt daaraan toe: “Mensen onderschatten vaak hoe zwaar het herstel van de IC is. Ik ben blij dat we in dit proces kunnen helpen. We zijn er niet alleen voor de patiënt, maar ook voor de familie. Samen helpen we hen verder.”