In ons ziekenhuis liggen elke dag honderden zieke mensen. Vaak plotseling uit hun dagelijks leven geplukt, liggen ze ineens in een bed in MST. Hun verhalen verdienen het om verteld te worden.
Wij zijn op zoek naar het verhaal achter de patiënt. Wie ben je? Waarom ben je hier? Wat gaat er allemaal door je heen nu je ziek bent geworden? En waar maak je je zorgen over? We maakten een praatje met Bart, die bijna 11 wordt. We willen het verhaal met goedkeuring van Bart delen.
“Sinds vanochtend lig ik hier in het ziekenhuis, omdat mijn neusamandelen verwijderd moesten worden. De operatie was nodig omdat ik veel snurkte. In slaap komen was lastig en ik werd ook altijd vroeg wakker. Hierdoor was ik vaak chagrijnig ’s ochtends. Ook ging alles vaak dicht zitten, waardoor ik gemakkelijk een oorontsteking kreeg en ik door mijn mond moest ademen. Hierdoor kon je mij altijd goed horen ademhalen. Mijn oma en moeder zeggen nu al dat het veel stiller is!”
Ik kan eindelijk weer door mijn neus ademhalen
Binnen 2 seconden weg
“Rond 10 uur moest ik me omkleden en in bed gaan liggen. Toen werd ik weggebracht naar de voorbereidingskamer. Hier kreeg ik een pleister met verdoving en een prikje, waarna ik naar de operatiekamer werd gebracht. Toen ik in slaap werd gebracht, moest ik aftellen. Voor mijn gevoel sliep ik al binnen 2 seconden, maar ik weet dat het wel iets langer duurde.”
IJsje na de operatie
“De operatie ging heel snel. Toen ik weer wakker werd, kreeg ik direct een ijsje. Lekker! In de kamer kreeg ik wat ranja. Nu heb ik alleen nog een beetje last van mijn keel, maar verder gaat het goed. Hier op de kamer vind ik het wel leuk. Ik kan lekker veel op de tablet spelen en YouTube video’s kijken. Thuis mag dat pas na het eten.”
Rustige dag
“Voor de operatie was ik wel een beetje bang om pijn te hebben. Ook zag ik op tegen de narcose. Gelukkig kan ik achteraf zeggen dat het helemaal niet eng was. Iedereen die ik gezien heb, was heel aardig. Net belde de dokter nog naar mijn moeder. Hij vertelde dat ik het vandaag rustig aan moet doen, maar vanmiddag wel even een stukje moet lopen.”
Een bekende plek
“Dit ziekenhuis ken ik trouwens al. In februari was ik hier om mijn opa te bezoeken, omdat hij een hartinfarct heeft gehad. Gelukkig gaat het nu goed met hem. Ook ben ik zelf vaker naar het ziekenhuis geweest, voor mijn afspraken bij de oogarts. Dit jaar ga ik voor de laatste keer en in juni krijg ik een nieuwe bril.”
Vissen, vloggen en tekenen
“Vandaag mag ik alweer naar huis. Fijn, want ik heb nu vakantie, dus ik kan veel leuke dingen doen. Met mijn vader naar de sportschool bijvoorbeeld, waar ik aan spinning en cardio doe. Of vissen met opa. Laatst had ik bijna een dikke karper gevangen! Ook hou ik van tekenen, op mijn hoverboard rijden of vlogs maken. Een tijdje terug heb ik met 2 achterneefjes de game Fortnite nagemaakt. Dat was heel gaaf om te doen, ook al film ik nog niet zo stabiel. Mijn juf heeft me trouwens gisteren nog een mail gestuurd. Ze wenste me veel succes. Heel lief van haar!”
Lees meer patiëntverhalen
