Emanuel is nog maar 3 jaar oud en heeft acute lymfatische leukemie, een vorm van bloedkanker. Zijn moeder Demi kan niet wachten tot volgend jaar, wanneer Emanuel hopelijk genezen verklaard wordt.
In augustus 2018 werd het leven van Emanuel en zijn ouders abrupt verstoord. “Die zomer deden we veel leuke dingen samen”, vertelt moeder Demi. “Dolfijnen kijken in het Dolfinarium en een dagje naar Kinderpretpark Julianatoren. In het pretpark moest Emanuel uit het niets spugen. Op dat moment maakte ik me nog niet echt zorgen. Maar toen we daarna gingen zwemmen, wilde Emanuel het water niet in, terwijl hij zo van zwemmen houdt. Ook had hij het heel koud. Daarna kreeg hij koorts en was erg moe.”
De ergste boodschap
In drie weken tijd zijn Emanuel en zijn ouders vaak bij de huisarts en de huisartsenpost geweest. “Daar dachten ze eerst aan griep”, vertelt Demi. “Maar ik had al zo’n gevoel dat het veel ernstiger was dan dat. De koorts ging namelijk niet weg, Emanuel wilde niet drinken, niet eten en kon amper staan. Na herhaaldelijk aandringen, zijn we uiteindelijk doorverwezen naar het ziekenhuis in Almelo waar bloed afgenomen werd. Eenmaal thuis werden we gebeld dat we terug moesten komen. Na nog een paar onderzoeken kregen we de keiharde boodschap: ‘Jullie zoontje heeft leukemie’.”
Met de ambulance naar Utrecht
“De grond zakte weg onder mijn voeten. Ik was zo verdrietig. Gelukkig kwam onze familie snel langs en probeerde ik positief te blijven, hoe moeilijk het ook was.” De dag na de diagnose gingen Emanuel en zijn ouders met de ambulance naar het Prinses Maxima Centrum in Utrecht, het centrum voor kinderen met kanker. “Dat was heel heftig voor ons, omdat we ineens geconfronteerd werden met allemaal kinderen die erg ziek zijn.”
Elke maandag naar het ziekenhuis
Na een aantal weken in Utrecht te zijn behandeld mocht Emanuel weer naar huis. Daarna ging hij naar MST in Enschede voor het grootste deel van zijn behandelingen. “Erg fijn, want dat scheelt heel wat reistijd. We gaan nu elke maandag naar het ziekenhuis: drie keer per maand naar Enschede, waar de poortkatheter van Emanuel wordt aangeprikt, en een keer naar Utrecht.” Het prikken met een naald in de katheter, een flexibel slangetje dat in de ader wordt ingebracht, is nodig om de chemotherapie toe te dienen. In Utrecht vinden de beenmerg- en lumbaalpuncties plaats, onderzoeken waarbij met een naald beenmerg en hersenvocht wordt weggenomen voor onderzoek.
Spelen in de speelkamer
“Hoewel Emanuel het aanprikken van de katheter de laatste tijd als vervelend ervaart, vindt hij het verder super leuk in Enschede”, zo vertelt Demi. “Eigenlijk vindt hij het helemaal niet erg om naar het ziekenhuis te gaan. Iedereen is lief voor hem en hij kan lekker spelen in de speelkamer. Ik ben zo dankbaar voor het werk dat ze hier doen, dat ik de afdeling in de zomer heb getrakteerd op cupcakes. Gewoon een kleinigheidje als dank.”
De toekomst
“Onze toekomst is niet te voorspellen, maar we plukken de dag en bekijken stap voor stap hoe het gaat. En gelukkig voelt Emanuel zich goed. We hopen dat hij volgend jaar genezen is.”
Lees meer patiëntverhalen
