Hij hield het eerder nog liever voor zichzelf, maar inmiddels is Robert open over het feit dat hij hiv heeft. In de loop der tijd is er veel veranderd. “Mensen reageren er veel beter op dan toen, en ik krijg nu injecties in plaats van een dagelijkse pil.”
Na een soa die hij twaalf jaar geleden opliep, liet Robert zich voor de zekerheid op hiv testen. “Vlak voor mijn vakantie kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis. We maakten een afspraak na mijn vakantie en toen kreeg ik te horen dat ik hiv-positief ben. Dat had een behoorlijke impact. Ik wilde niemand onder ogen komen en bleef twee weken thuis”, vertelt Robert.
Vertellen over de diagnose
Robert vond het spannend om de diagnose met zijn omgeving te delen. “Ik begon bij mijn broer, en hij reageerde goed. Toen ik naar mijn ouders ging, voelde het alsof ik voor de tweede keer uit de kast moest komen. Ik ging er met lood in de schoenen naartoe. Het was even een schok voor ze, maar ze gingen er heel goed mee om. Dat was niet bij iedereen zo; ik ben in die tijd best wat vrienden verloren.”
Elke dag een tablet
Robert begon twee jaar na het krijgen van de diagnose met het slikken van tabletten. “Hoewel ik van deze medicatie geen bijwerkingen had, vond ik het een nadeel dat ik het tablet tegelijk met het eten moest innemen en dat ik gebonden was aan een vast tijdstip.” De behandeling van hiv was tot kort geleden voor iedereen hetzelfde: het slikken van hiv-remmende medicijnen. Dat medicijn moet elke dag op hetzelfde tijdstip worden ingenomen, om zo de vermenigvuldiging van hiv in het lichaam te blokkeren. “Ik was in het begin heel strikt en zette de wekker zodat ik precies op hetzelfde tijdstip het medicijn kon slikken. En als ik ergens op bezoek was moest dat stiekem, want ik wilde niet dat mensen wisten dat ik hiv heb.”
Niet meetbaar = Niet overdraagbaar
Na een aantal jaren deelt Robert steeds gemakkelijker dat hij hiv heeft. “Ik wist er natuurlijk steeds meer over, en ik leerde ook mensen met hiv kennen. Ik ben blij dat er steeds meer aandacht voor komt en dat het stigma langzaamaan afneemt. Daar heeft de campagne ‘Niet meetbaar = Niet overdraagbaar’ goed bij geholpen”, aldus Robert. Mensen die leven met hiv en effectief behandeld worden, dragen het hiv-virus niet over bij seksueel contact.
Onder controle in MST
Robert komt twee keer per jaar naar het hiv-behandelcentrum van MST voor controle. Dat voelt als een warm bad voor hem. “Ik word altijd goed op de hoogte gehouden door het hele team, en er is altijd ruimte om even te kletsen. Mijn verpleegkundig specialist Linda vertelde op een gegeven moment dat er een nieuwe behandelmethode zou komen en dat ik daar misschien voor in aanmerking zou komen. Ik wist meteen dat ik in was voor iets anders.”
De eerste injectie
Sinds eerder dit jaar kunnen patiënten met hiv-1 kiezen voor zogenaamde ‘long-acting injectables’. Deze injecties worden circa zes keer per jaar toegediend aan patiënten met hiv. De eerste drie keer komen ze naar het ziekenhuis, daarna kan de thuiszorg de injectie bij de patiënten thuis toedienen. “Ik was de eerste patiënt in MST die de injectie kreeg”, vertelt Robert. “Inmiddels heb ik er drie gehad. Ik was er direct aan gewend. Ik vind het een verademing en denk dat veel hiv-patiënten dat zo zien.”
Lees hier meer over de hiv-injectie.