Een zondagskind in de regen

Receptioniste Ineke Feringa begint na 42 jaar trouwe dienst aan haar laatste werkweek in Medisch Spectrum Twente. Wat een normale, druiligere zondag lijkt, verloopt anders op het moment dat een man in paniek de hoofdingang binnenloopt. “Het komt wel eens voor dat mensen in paniek bij de balie komen omdat hun vrouw op punt van bevallen staat,” vertelt Ineke, “ik geef hen een muntje voor de rolstoel zodat ze direct doorkunnen naar de verloskundigen. Zo ook nu bij deze man, maar ik had al een onderbuikgevoel dat dit anders zou lopen.” En daar krijgt ze gelijk in!

Een reguliere zondag
Beveiliger Wesley Staal had net de wisseling van de wacht gehad: “Na zes uur staan we altijd bij de spoedeisende hulp ter ondersteuning in plaats van bij de hoofdingang.” Ineke haakt hierop in: “Als er buiten, onder de luifel voor de hoofdingang aan het Koningsplein wat gebeurt, bellen we altijd eerst de beveiliging.” In dit geval was de aanleiding een toekomstige vader die in paniek door de hoofdingang kwam gerend: Zijn vrouw stond op het punt om te bevallen! Ineke vertelt: “Normaal geven we mensen een muntje voor een rolstoel. Zo hoeft de hoogzwangere vrouw niet te lopen en kan ze direct naar de verloskundigen worden geholpen!” Maar in dit geval ging het allemaal veel sneller. Ineke, die al een onderbuikgevoel heeft, waarschuwt de beveiligers en haar collega’s achter de balie. “Zo gauw ik van Ineke de melding kreeg, ben ik vanuit de spoedeisende hulp naar de hoofdingang gesprint,” zegt Wesley.

In de regen een zondagskind
Terwijl ze achter de vader aanrent, ziet Ineke dat buiten de autoportier opengeklapt is. De vrouw is al bezig met bevallen. “Ik zag het hoofdje al tussen haar benen door,” vertelt Ineke. Terwijl de bevalling zich voortzet, doet Wesley er alles aan om de vader rustig te houden en te zorgen dat de vrouw zo snel mogelijk hulp krijgt: “Ik heb direct contact gezocht met medische hulp en mijn collega’s.” Ineke zit net naast de dame als een nieuwe perswee zich aandringt: “Ik was precies op tijd om de baby op te vangen. Ik heb het kindje, een prachtig meisje, op de buik van de moeder gelegd.” Hoewel het meisje nu ter wereld gebracht was, wordt het nog even spannend. “Ze huilde niet meteen, terwijl het wel koud was buiten. Ik heb haar mondje schoongemaakt. Toen het stil bleef, heb ik over haar rug gewreven om haar warm te maken,” vertelt Ineke. En gelukkig, dat werkt! Het meisje begint te huilen.

Wachten op hulp
“Het was fijn dat Ineke daar stond,” zegt Wesley, “zij heeft gezorgd dat de bevalling goed verliep. Ik kon me daardoor volledig focussen op het kalmeren van de vader en zorgen dat de medische hulp zo snel mogelijk op de locatie was.” Ineke luistert en voegt hieraan toe: “Nadat de baby geboren was, probeerde ik ervoor te zorgen dat ze afgeschermd was van de kou en de moeder gerust te stellen. Ik bleef met haar praten.” Deze goede samenwerking heeft allemaal zijn vruchten afgeworpen: vader, moeder en dochter zijn in goede gezondheid weer thuis. En Ineke? “Ik heb maandag een dag lekker rustig aangedaan en ik ga na deze week met pensioen. Na 42 jaar lijkt me dat wel verdiend.” Vanuit MST kunnen we dat natuurlijk alleen maar beamen!