Onze verpleegkundige Wilma Koops schrijft elke 14 dagen een blog op www.mst.nl. Hieronder de tiende editie.
Het mooie van het werken in de zorg is de veelzijdigheid van mensen en hun unieke verhalen. Zo heb ik vandaag een interessant gesprek met ‘Meneer de Wetenschapper’: 84 jaar, fit, vitaal, en een prachtige spreker.
Om 8.45 uur kom ik na de overdracht bij de meneer, die zijn antibioticatablet op het nachtkastje heeft laten staan. “Ja daar moet ik eerst een nachtje over nadenken en ik heb besloten om nog even af te wachten. Ik kan altijd nog beginnen met de kuur.” Dat maak ik toch niet alle dagen mee. “Nou ja, ik ben Wetenschapper weet u. Ik weet heel veel van het antibioticabeleid en ik heb 40 jaar terug al tegen mijn huisarts gezegd dat ik geen antibiotica wil. Dat is troep.”
De patiënt kwam met veel argumenten: “Mijn ontstekingsparameters zijn wel verhoogd, maar ik heb geen koorts en de kweek van mijn urine laat 5 dagen op zich wachten. Tot die tijd wacht ik ook.” Mijn argument vóór het antibioticagebruik (u kan ineens erg ziek worden en dit misschien voorkomen door de antibioticakuur) werd in de wind geslagen. Bewonderenswaardig, of eigenlijk verwonderingswaardig, sta ik toch even met mijn mond vol tanden. Ik bewonder zijn kennis en wetenschappelijke onderbouwing, maar ik ben verwonderd over wat hem met deze kennis in het ziekenhuis brengt.
Met vooral heel veel woorden die verdwenen in de lucht, ging het gesprek gedurende een kwartier verder over het ontbijt. Ik vroeg eigenlijk alleen maar hoe het eten ging. Het wetenschappelijk bewezen onderliggende deel van zijn uitleg bij alles, was ik wel even kwijt.
De vraag of hij pijn had, kreeg ook een uitgebreid onderbouwd antwoord: “Jazeker heb ik pijn, maar pijn moet je niet onderdrukken, want daar word je een zombie van”. Duidelijk, dat cijfer voor een pijnscore laat ik achterwege. Ik heb niet een helder beeld van wat ik voor deze man kan doen, hij lijkt niet geholpen te willen worden.
Toch heeft ook deze patiënt een interessant verhaal. “Ik gaf les op de universiteit. Ik begon altijd erg filosofisch mijn studenten uit de tent te lokken, want kennis is onderbouwend nadenken. Dé waarheid bestaat niet, alleen je eigen waarheid, maar studenten zijn tegenwoordig tevreden met antwoorden die ze vinden op Google en Wikipedia. Dat kan toch niet waar zijn? Dat is geen kennis! De bruine vloeistof uit de Senseo is toch zeker ook geen koffie”?
Nu mis ik denk ik een stukje wetenschappelijk denkvermogen. Met alle respect voor deze man, geniet ik toch elke keer weer heerlijk van mijn kopje koffie uit het Senseo apparaat. Het maakt het leven zoveel gemakkelijker door gewoon aan te nemen dat als er ‘koffie’ op de verpakking staat het ook daadwerkelijk koffie is, zonder dat in twijfel te trekken door een wetenschappelijke onderbouwing. Overigens wou deze man geen koffie uit de automaat. “Dat ze die bruine vloeistof koffie noemen…”
Mogelijke herkenning van mensen en situaties berust louter op toeval.