Nancy kreeg de schrik van haar leven toen ze tijdens een fietstocht geschept werd door een auto. In MST werden er een plaat en schroeven in haar been geplaatst. Die zijn er inmiddels uitgehaald. “Ik wil graag weer lekker sporten, en dat ging niet door de klachten die ik had.”
In 2020 was Nancy aan het fietsen met haar man, toen er ineens een auto tegen haar aan knalde. Hoewel de schrik ontzettend groot was, kwam Nancy er redelijk goed vanaf. “Ik liet de rit naar het ziekenhuis met de ambulance en alles wat daarna kwam, maar gewoon over me heen komen”, vertelt ze.
Een leeg ziekenhuis
“Het was een gekke tijd. De eerste coronalockdown was net begonnen, dus het was heel rustig in het ziekenhuis. Ik kan me nog goed herinneren dat degene die me hielp op de gipskamer, werd ondersteund door zorgpersoneel van Defensie. Dat was best indrukwekkend”, aldus Nancy.
Dubbele beenbreuk
Nancy is op de Spoedeisende Hulp goed geholpen. Daar bleek dat ze, naast een gebroken arm, een dubbele beenbreuk had en dat ze geopereerd moest worden. “De orthopedisch chirurg heeft ‘osteosynthese materiaal’ in mijn been geplaatst, speciaal materiaal om mijn botten mee vast te zetten.”
Platen en schroeven eruit
Het materiaal had niet per se verwijderd hoeven te worden, maar Nancy had er last van tijdens het sporten. “Ik voelde tijdens het sporten soms wat pijn. In overleg met de orthopedisch chirurg is toen besloten het materiaal te verwijderen.” Het overleg was begin dit jaar. Nancy vroeg toen of het mogelijk was dat ze in de zomer geopereerd zou kunnen worden. “En dat kon! Ik werd eind juli gebeld en een week later was ik al aan de beurt.”
“Op mijn gemak gesteld”
Nancy kwam op een maandagochtend naar het ziekenhuis en ze kon snel naar de OK. Na een half uur was de operatie klaar. “Gedurende de hele dag hebben alle zorgverleners me zo gerust gesteld. Ze legden alles goed uit en namen de tijd voor me. Dat vind ik heel bijzonder en fijn, want een operatie is toch altijd spannend.
Rustig herstellen
Nog dezelfde dag kon Nancy naar huis, waar ze het rustig aan doet. “Hopelijk kan ik volgende week mijn been normaal belasten. Ik ga nog naar de fysiotherapeut, dezelfde als waar ik kwam na de operatie in 2020. Ik vind het heel belangrijk om er alles aan te doen om zelf zoveel mogelijk mijn herstel te bevorderen.”