Lumbale kanaalstenose
De wervelkolom bestaat uit afzonderlijke wervels die het wervelkanaal omsluiten (zie afbeelding).
In het wervelkanaal bevindt zich het ruggenmerg dat beschermd wordt door de wervels en ter hoogte van de tweede lendenwervel eindigt. Daaronder bevinden zich alleen nog zenuwvezels die uit het ruggenmerg komen en die als een bundel zenuwwortels ter hoogte van de tussenwervelschijven via de wortelkanalen het wervelkanaal verlaten.
Het wervelkanaal (lumbale kanaal) is normaal gesproken wijd genoeg om plaats te bieden aan de vele zenuwvezels. Het wervelkanaal wordt aan de voorkant begrensd door de achterzijde van de wervellichamen respectievelijk de tussenwervelschijf en aan de zijkanten door de wervelgewrichten en de wervelbogen die op elk niveau via een band (‘gele band’) met elkaar verbonden zijn. De wervelbogen lopen aan de achterkant van het wervelkanaal uit in het doornuitsteeksel.
Het wervelkanaal kan aan de zijkant, op een bepaalde plek of in zijn geheel vernauwd zijn. De oorzaak hiervan kan een aangeboren aandoening zijn, maar ook slijtage. Door de vernauwing worden de zenuwen afgekneld.
Hierdoor ontstaan de karakteristieke klachten zoals pijn en problemen bij het lopen, waarbij de patiënt steeds minder ver kan lopen. Ook kan er sprake zijn van een zwaar gevoel in de benen tijdens het lopen, gevoelloosheid, een tintelend gevoel of verlammingsverschijnselen en een verstoorde functie van blaas en endeldarm. Door de voortdurende druk vanwege de vernauwing van het spinale kanaal kunnen de zenuwwortels permanent beschadigd raken.