Collega verpleegkundige Wilma Koops schrijft elke 14 dagen een blog.

Vanochtend begint mijn dienst bij mevrouw Zwart, die buikpijn heeft. De buikpijn, één van de meest voorkomende opnameredenen op de Acute Opname Afdeling (AOA), was vroeg in de ochtend erg hevig. Daarom werd ze aan het begin van mijn vroege dienst opgenomen. Haar buik is rechts bovenin erg pijnlijk en de arts vermoedt dat het om een galblaasontsteking gaat. Om dit te kunnen bepalen, wordt er een echo gemaakt van haar buik. Ik heb tijd om er even bij te blijven. Niet omdat het een kleurloze dag is, maar omdat het altijd interessant blijft om mee te kijken.

Een erg gedreven radioloog legt enthousiast uit wat ze ziet. Met veel gel laat het apparaat in 50 tinten grijs zien wat er in de buik aan de hand is. De galblaas van mevrouw Zwart komt als een zwart bolletje in beeld. Bovenin dat bolletje is een grijze steen te zien en van dezelfde kleur bevindt zich ook een steentje richting de galwegen. Op het beeldscherm kleurt de wand van de galblaas lichter grijs en, dikker dan normaal, geeft dit de ontsteking weer van de galblaas.

Gelukkig is de pijn te verklaren en de opluchting is duidelijk zichtbaar. “Ik zag het al somber in; mijn vader werd jaren geleden ook verteld dat hij mogelijk galstenen had en dat bleek toen een kwaadaardige tumor te zijn.” Gelukkig is de techniek van nu behoorlijk verbeterd vergeleken met het grijze verleden van ruim een halve eeuw terug.

Mevrouw Zwart krijgt extra pijnmedicatie in de vorm van morfine. De scherpe randjes verdwijnen, ook al blijven de koliekaanvallen (hevige aanval van pijn) heftig. De arts-assistent chirurgie neemt uitgebreid de tijd om mevrouw uit te leggen wat er aan de hand is. Met een tekening van galwegen, lever en galblaas heeft ze de oorzaak van haar buikpijn zwart op wit en ook mijn theorie wordt nogmaals opgehelderd. Wel moet ik kleur bekennen: galblaasproblematiek met alle organen er omheen is soms een grijs gebied. Nu de galblaas zelf ontstoken is, is het verstandig om de hele galblaas te verwijderen en niet alleen maar de grijze stenen eruit te halen. De keuze van opereren wordt toegelicht en mevrouw heeft nog liever vandaag dan morgen dat ze geholpen wordt.

Ze is erg rustig aanwezig, voelt zich er heel ziek van. Veel kan ik niet voor haar doen, maar gelukkig is haar man aanwezig ter ondersteuning. Hopelijk knapt ze snel op na de operatie en verandert ze van een grijs muisje weer in een kleurrijke versie van zichzelf.

Lees ook de andere blogs van Wilma

[mk_blog_carousel cat=”1777″]
Waar bent u naar op zoek?